sanat ve edebiyata dair

“yazmanın safhaları” insan ilk yazmaya başladığında görülmek, sonraki süreçlerde onaylanmak, daha sonra beğenilmek, takdir görmek ve daha sonrasında kendisini sorumlu görmek ve gördüklerini anlatma gerekliliği içinde bi misyon dönemi yaşıyor. tamamını okumak için tıklayın	“bir harf daha bulsam tamamlayacağım özlediğim kelimeyi” iskender’in ölüm haberini duyduğumda çok ağladım. içimde tarifsiz bir keder oluştu. ölüm her şeyi dümdüz eden bir şey. geri dönüşsüz bir boşluk bırakıyor insanın içinde… sadece kayıp değil içimde kaybettiğimi fark etmediğim bazı duyguların çok geç fark edilişi gibi de bir şeydi yaşadığım… tamamını okumak için tıklayın	“yine yakmak varmış mektupların ucunu” cemil meriç “mektupların büyülü bir ayna” demiş ya lamia hanım’a; ben de oradan el alayım, mektup bahsine bodoslama dalarken. mektuplar ve edebiyat… edebiyat ve mektuplar… mektuplar sanırım en çok içimizdeki diğerine ulaşma isteğine denk düşüyor, ne amaçla yazılmış olursa olsun. bazen bu istek bizi edebiyatın çıkış yoluna ulaştırıyor, bazen de yıllar önce ölmüş bir yazara mektup yazarken dahi bulabiliriz kendimizi. tamamını okumak için tıklayın
“füruğ’la tanışmak” “tenha seda “demişti füruğ sesimdeki anlamı, anlamdaki kapıyı aralamak için kendime yol giderken… tam da o zamanda karşıma çıkması tesadüf değildi bu dizenin elbette. şiir doğal bir şekilde akıyordu aslında, ama bir yerinde, bir dizesinde birden durdum. durma ihtiyacı hissettim. diyordu ki “ölmüş bir kuş bana uçmayı nasihat etti”. tamamını okumak için tıklayın	"zifir bir karanlık içinde yol” güzel sohbeti kendim de yapsam anında tanırım, biliyorsunuzdur huyumu. ve şiirin izini her yerde sürebilirim. her yer benim zifiri aydınlığım olabilir kopkoyu. hiç akılda yokken bakın ne güzel bir sohbet çıktı ortaya. ve ben şimdi tam da oradan dalayım mı sözün bal kaymağına. sevgili arkadaşım mustafa’yla bakın neler de konuşmuşuz ayaküstü, faceüstü: tamamını okumak için tıklayın	“şair ve şiiri arasındaki ince ayar” “şair mi öne çıkmalı, yoksa şiir mi? ” sorusu “şiir” ve şiirden dolayı “şair” kavramı var olduğu günden bu yana kendini var etmiştir. birisinin şair olduğuna kim karar verir sorusu ya da… farklı zaman dilimlerinde, farklı ağızlarda kesin yargıymış gibi insanlara sunulan yanıtlar da bulmuştur kendisine bu soru. aslında söyleyen ve söz arasında kurulan denklemlerden çıkacak hiperbolik eğrinin zaman içinde oluşturacağı grafikler mi demeli yoksa bu duruma? tamamını okumak için tıklayın
“sözcüklerin gücü adına” sözcüklerin gerçekten büyük bir algı yönlendirmesi var. kelimeler bizim ağzımızdan çıkarken bile onları biz söylüyoruz ve sonradan yine kendimiz onların etkisinde kalıyoruz, ne garip değil mi? istiyorum ki sözcüklerin gücünü bihakkın anlayalım… ve bir şey hakkında algımızı kurarken; birbirimizle iletişirken sözcükleri aslolan kabul ettiğimiz için nasıl gereksiz yere savrulduğumuza birazcık olsun uyanalım… tamamını okumak için tıklayın	“şiirin kalbimize değdiği yer” şiirin yolculuğunu heybenize katıp hayatı anlama çabasına girmiş bulduğunuzda kendinizi, öyle derin kavislerde birleştirir ki sizi hayat… birbirinizle ve kendinizle elbette. ülkü tamer ilk defa çevirdiği bir şiirle değirmişti kalbini kalbimin bam teline. hem de öyle bir değmişti ki o an… tamamını okumak için tıklayın	“Aynur Uluç'un rengini kendi kuran imzaları” Aynur Uluç her bir kitaba ayrı bir resim çizerek son derece zorlu bir yaklaşımı yılardır başarıyla hayata geçiriyor. Kitabının sadece imza bölümü olan ilk sayfasına değil; yanına, içine, arkasına renklerini döşüyor. Öte yandan dikkatimizi çekti ki; her iki kitabına imza açısından gösterdiği yaklaşım biçimi de farklı.. tamamını okumak için tıklayın
“hayatla sanatın karışıverdiği yere dair..” bugün ben biraz hayat ve sanat ilişkisi ile ilgili konuşmak istiyorum ama söze kendimden başlayacağım direk. çünkü en ince ayrıntısına kadar her şeyi test edebileceğim bir denek, ya şöyle söyleyim insanlık labaratuvarında yol alabileceğim gönüllü kaynak olarak görüyorum kendimi. “damarlarında serum denerken ölmek ayıp olur mu” dediği gibi nazım’ın şiirinde... tamamını okumak için tıklayın	“kalbin kapısı açılınca zehir gibi de akabilir, nehir gibi de.” ben şiir sever miyim, şarkı sever miyim ben. resim sever miyim peki, film sever miyim. bu konuda artık bir şeyler yazmam lazım. epeydir kafama takılan bir şeydi bu soru, tetiklendi ve fışkırttı bugün kendini içimde durduğu yerden. uyuyan yılan uyandı. tamamını okumak için tıklayın	“içimin kor günlerinde neler öğrendim” bi yerimizde bir dert varsa orayı sonuna kadar kaşırız ve kazırız. ta ki orada ruhumuza yük olacak tek bir parça dahi kalmayana dek. neden şiirlerinde benzer yeri anlatıp duruyorsun demişlerdi, hatırlıyorum küçük iskender'e bir gün. neresi kanıyorsa orayı anlatırız çünkü, demişti yanıtında. sanatın hayattan kopuk, üzerinde entel dantel konuşulabilir bir alan olmadığını zaten biliyordum o zaman da; ama bu cümle gelmese ondan; unutabilirdim de. tamamını okumak için tıklayın
“kitap çarpsın ki dört kitap yazdık birlikte” geçenlerde “pariste gece yarısı” isminde bir film izledim. hakikaten ilginç bir film... tavsiye eden arkadaşıma gönüller dolusu selâm.. ilgimi çekecek filmi şıp diye bilmiş.. film fantastik gibi de, aşk filmi de aynı zamanda. 20’lerin paris’ine giden bir yazarın öyküsü 2010’dan. tamamını okumak için tıklayın	“hep değişik kadınları çiziyorum sandılar” hep değişik kadınları çiziyorum sandılar, oysa hepsi de içimin kadınları, frida kadar açık etmiyorum sadece ; ya da o kadar ciçekli ve renkli değil yüzüm. dayan az daha dayan yanmaya diyen bu kadın da benim, çöllerin ortasında ahtapot gibi duran kadın da, saçlarını umutla çözen de benim, tamamını okumak için tıklayın	“hiç bir fışkırış içerde gizli kalmaz” bir dönem saim kuru ile bir ortak projemiz vardı. oturup buluşuyor hummalı bir şekilde çalışıyorduk orda burda... o kadar çok çalıştık da, sonra neden ki bilmiyorum öyle yarım bıraktık. o günlerden kalma bir kağıt parçası geçti elime bugün. tamamını okumak için tıklayın
“evet eleştiri kılığında karışma istemiyorum” eleştirilere kulak asmıyor. marjinal çıkışlar yapıyorsun, insanlar da sana eleştiri yapmaktan imtina ediyorlar, dendi bana dün.. bunu yazan arkadaş her bir kalpten yorumla nasıl çoğaldığımı hiç fark etmemiş olmalı. ama eleştirecekler imtina ediyormuş, aman ne güzel, o zatı muhteremler de her kimseler etsinler zaten. tamamını okumak için tıklayın	“annem kızım kendinizi sıfıra toplayın derdi, anlamazdık” annem bizlere “kendini sıfıra topla” derdi anlamazdık, gülerdik. topladık bak olmuş mu anne filan derdik. espri zannederdik gülerdik. meğer kocaman ama kocamannnnn bi felsefeyi kalbimize ekiyormuş o cümleyle. “başa dönelim, taa en başa” diyen felsefeci kimdi anımsayamadım adını. bunu sezai ( sarıoğlu ) sıklıkla söylerdi alıntılarken. tamamını okumak için tıklayın	“resim anahtarım ve ben yollarda” işten dönerken yenikapı söğütlü arasında iki resim yaptım bugün de. bu resim onlardan biri. trende resim yapmayı çok seviyorum. binmemIe inmem arasındeki o on dakikalık zamanda içinde olduğum mekâna başka bir mekân daha sığıyor sanki resim yapınca. tamamını okumak için tıklayın
“sanatın izleyene değme biçimi tamemen kendine bağlı” orhan veli demiş ya yazdığım her şiiri tanıdığım kadınlar kendisine sandılar.. oysa ben onları onlara yazmadığımı bilmenin sancısını yaşadım demiş. tam sancı dememiş de işte o meal bir şey. belki hüznünü söylemiştir.. meraklısı gidip orijinalinden bakabilir ne yaşamış. burada benim zumladığım konu ise şu: tamamını okumak için tıklayın	“sanatçının kazısı” evet sanatçı özgür olmalı, üzerinde toplum baskısı olmamalı ki içinden geleni gönlünce taşırsın. o yüzden sanatçıları çok da sıkmayın, sık boğaz edip özeline müdahale etmeyin. her ürettiğini de özeli sanmayın çağrısı yapmıştım geçenlerde. çok da ilgi topladı.. destek aldı. tamamını okumak için tıklayın	“kalplerimiz bayram yaparken” bir fotoğraf albümüm var. ismi "ikinin yakınlığı..." benimle birlikte bir diğer kişinin yakınlaşma hallerinin çeşitlemeleri var içinde.. kiminde oturuyoruz kiminde gülüyoruz. kiminde aynı yere doğru bakıyoruz. kiminde yemek pişiriyoruz kiminde kaynıyoruz birlikte. iki insan ne çok şey yapabilir o çıkıyor toplamda. böyle yüzlerce kare.. tamamını okumak için tıklayın
“sanatçının yaşamdaki duruşu” sanatçılık, sanatçıyım diye ortada kasım kasım gezilerek way efendim falanca eserimi yazarken ben, falanca resmimi tonlarca eserimin içinde seçerken ben gibi gibi cümlelerle, ortada gezilebilecek bir şey değil. bu hâllerimizi paylaşabiliriz çünkü hayatımızda ne varsa odur yaşadığımız. tamamını okumak için tıklayın	“günahın hazlı ahı” "günah" füruğ ferruhzad'ın en önemli şiirlerindendir. bu şiirinin bir dergide yayınlanmamsı sonra iran'da çok tepki almış. ve ayrılmak isteyen kocası hayatı boyunca oğlunu bir daha görmemesi talebinde bulunmuş ve mahkemede buna karar verilmiş ayrılırken.. tamamını okumak için tıklayın	okur şiirle nereden ilgi kurar? şairlerin kavram olarak şiirle bağlantı kurdukları şiirleri mi, kurmadıkları şiirleri mi okura daha çok dokunur? bilirsiniz şairler genelde şiirlerinde şiir yazmaktan bir şekilde söz ederler. yazamıyorum derler, ah bir yazsam derler. şöyle bir şiir derler, illa bir şekilde sözü şiirden geçirirler herkes için mutlak bir gerçeklikmiş gibi şiir. tamamını okumak için tıklayın
zaman yarığı iki şiir hani bazı şiirleri gördüğünüzde başınız döner. benimki kolay kolay dönmez. o kadar da da sırf alt alta yazıldı diye etkilenecek halim yoktur şiirden.. ama bazıları var ki of allahım off. meselâ bir şiir anımsıyorum dönmüştü, hem de nasıl. o kadar, ama o kadar dönmüştü ki okuduğum hali yetmeyip daha iyi bir anlatımı olmalı bu şiirin diye içine düşerekten bi çevirisini de ben yaptımdı. tamamını okumak için tıklayın	sanat dünyasında kadın olmak evet, sanat yapmak insan ihtiyacından doğmuş, yaptığı sanata kendi özelliklerini katmak konusu işin ikinci kısmı, ve doğal olması gereken sonuç. ama pratikte öyle olmuyor. cinslerden birisi ister örtük oldun ister açıkça bu benim alanım sen yoksun derse abesIe istigal oluyor yaptığı şey. ve bunu söylemenin kendisi bile baskı oluyor diğer tarafa. tamamını okumak için tıklayın	hakkı olana hakkını teslim etmek sanatta da hayat kadar gerekli sosyal medya sayfamda bir şekilde geçen resim olsun, şiir olsun, dize olsun açıktan ya da göndermeli olacak şekilde bir eser paylaşıyorsam üretenin adını etik olarak mutlaka veririm. ya yazdığım yazının içinde cümle içinde kullanırım; olmazsa alttaki notun içinde. paylaştığım üretim, fotoğrafsa ve bir şiire eşlik ediyorsa da fotoğrafı çekenin ismini soyadını vermezsem kendimi birisinin emeğini kulanmış ve üstüne oturmuş onun etkisinden yararlanıyor ama bağcıyı söylemiyor sayarım. tamamını okumak için tıklayın
şiir sepeti yedi yıl önce caddebostan kültür merkezi'nde sumru, sezai, mehmet, onur, merih, imran, ben ve achilliasla birlikte sahnelediğimiz "ses ve anlam kapıları"nda her bir gelen kişi için kapıda şiir hediye etmiştik. kendilerine özel bi şiir hediyesi alarak girsinler istemiştik salona. birbirinin aynı olmayan 550 şiir gerekiyordu bunun için. 550 koltuk vardı çünkü salonda ve çift alan olursa diye fazlası da gerekiyordu. tamamını okumak için tıklayın	ebruli sesler yıllarca kadın şiirleri, dişi ses, dip ses temalarında yıllarca çalışmış biri olarak bu yaptığın betimlemenin kadın sesinin özgünlüğü konusunda çok başarılı olduğunu söyleyebilirim. bir japon sanatı kintsugide olduğu gibi kırılan eşyayı kırılan yerlerinden altınla yapıştırma hâli. kusurları gece gibi örtmede bile değil en güzel renklerle yamamada bir yeşil el sahibi olmak... tamamını okumak için tıklayın	lilith "Mitolojiler, efsaneler, öyküler vs vs..." Söylenen hiç bir söz anlatılanların hiç biri öylesine değil asla değil ... Bir şey duydun biri sana bir şey söyledi mutlaka bir zemini var bir şey anlatıyor ya geçmişten ya gelecekten ya da şu andan.. Yeter ki sen dinle dinledikçe anlıyor, anladıkça derinlere dalıyorsun. tamamını okumak için tıklayın
cananın hayalleri bir koca alem "Mitolojiler, efsaneler, öyküler vs vs..." Söylenen hiç canan'ın hayal-i alem 'i muhteşem renkli, bir önceki sergisi Kaf Dağı'ndaydı, belki bilirsiniz.. gözünüzü içinize çevirdiyseniz yolunuz düşmüştür illâ.. bu sergisinde ise simurglardan birisi olmuş canan. diğer yirmi dokuz kuşla ilgilenmiyor bile.. tamamını okumak için tıklayın	Geziyi anlatan bir şiire yazdıklarım Şiire baktım. Sanki ilk kez görür gibi baktım. Gördüm ki kendini geri çekiyor, salmıyor bir türlü, bize teslim etmiyor kendisini.. Ayırıyor. Ve bunu sitemle yapıyor. Peki neden yapıyor, amacımız bu olmadığı hâlde neden böyle davranıyor şiir. Başladım düşünmeye - bıraktım bu şiiri -genel üzerinden saldım düşüncemi, imgemi. tamamını okumak için tıklayın	Canım kocamla ben O anı anımsıyorum her şey şiir tadındaydı.. İmran Sumru'ya bakıyor pür dikkat, ben pür dikkat dinliyorum. Çünkü doğru zamanda eşlik etmek için şarkıya giricez. 500 kişinin önünde CKM gibi bir sahnede Sumru Ağıryürüyen'e eşlik etmek kolay değil.. tamamını okumak için tıklayın
Neden hiç kimse pencereden bakmıyor Tam on iki yıl önce arkadaşım Saim'le şiir çalışırken Kadıköy'de sokakta kurulmuş bir masada; banka dekontu üzerine bu resmi çizmiştim. Arşivciyim ya tarih de atmışım hemen. Ve Cemal Süreya'nın şu dizesini yakıştırmışım yanıbaşına. değil.. tamamını okumak için tıklayın	Her resim bir imge aslında Kitabımın imza sayfasına çizdiğim resimlerde o kişinin bende yarattığı duygu şekillenir hep. Dipten akan bi ırmağın sularını gören bi gözlük takmış gibi olur her seferinde ellerim. O yüzden kitap imzalarken o kişiyi içimin soluması gerekli. Adeta meditasyona girer gibi bi kapalı parantez bu süreç. tamamını okumak için tıklayın	Candan farkı Candan Erçetin bugün bi kez daha gönüllerin en derin noktasına temas etti. Anneler gününde hayata bi hediye gibiydi varlığı. Candan'ın ilginç bi kimyası var. Hem isyanı hem zerafeti, hem dikliği hem naifliği hem yumuşaklığı hem mizahı, hem yakınlığı hem kaLiteli bi mesafeyi aynı anda barındırabiliyor. tamamını okumak için tıklayın
Gittiğim tiyatro oyunları Emre Karayel'in ""erkek aklı oksimoron" isimli tek kişilik performansını izledim. İnteraktif oluşu özellikle çok keyifliydi. Bi fark ettim ki son günlerde gittiğim dördüncü tiyatro ve hepsi de tek kişilik oyunlar. İlk gittiğim oyun Nilgün Belgündü. tamamını okumak için tıklayın	Kaan Sekban'la... Muhteşem bi geceydi. @kaan.sekban ın 5. yılının yıldönümü olan geceye denk gelmek cidden müthişti. Samimiyeti, sahiciliği ve hayatın içindeki mizahı yakalamış zeki bakışları beni çok etkiledi. tamamını okumak için tıklayın	Nazım Hikmet'in annesi olmak nasıl bi şey Anne nasıl bi şey olduğunda oğul Nazım Hikmet oluyor; bunu düşündürdü. Halden hale hızlı geçişlerdeki oyunculuk başarısı alkışlanmaya değer. Seçtiği konu zaten... Uzun bir yaşam bölümünü kısa saatlerde öyküsüyle aktarmak ve bunu tek başına yapmak kolay değil. tamamını okumak için tıklayın
zebaniye gerek yok cehennemde bu ülkenin insanlarının yandığı çukurda zebanilere gerek yok derler. başında kimse beklemez çıkan olursa geri göndermek için, çünkü çıkmaya kalkışanı içerden geri çekerler nasıl olsa. edebiyatta nasıl hor görülüp yok sayıldığımızı anlatınca, sen bir de resim çiziyordun; o camiada durum nasıl, demişti bir arkadaşım. tamamını okumak için tıklayın	Şiir dilinde yetkinleşirken İnsan elbette her şeye en başından başlar. Şiirde de öyledir. Yetkin olmayanı yazarken yazarken eli dili bakarsınız uzlaşır yetkinleşir. Ben 49 yaşımda çizmeye başladım 39 yaşında da yazmaya. Elbette zamanla her ikisi de gelişti. Gelişiyor. Ama ağzınla kuş tutsan şair değildir deyip kestirip atan ukalalar oldu hep, tamamını okumak için tıklayın	Dip sesi yıllardır görmüyordum, yolumu kesti Dişil sesi çıkardığını fark ettiğim şiirleri topladığım bir albümüm vardı. Bu albüme aldığım şiirler özeldi. Çünkü buraya girebilmesi için bir ön sezişten geçmesi gerekiyordu. Albümün ilk adı “dişil ses”ti ama sonra değiştirdim ve "dip ses" adını verdim. tamamını okumak için tıklayın
kybele sanat ta yapılan tüm üretimler altı tıp öğrencisine burs sağlıyor Şu dönem yılbaşı için yapılan süs eşyaları ağırlıkta çalışıyorlar. Yoksa biliyorsunuz çok güzel ve isteğinize özel desende tabureler sehpalar biblolar üretiliyor kybele sanat'ta. Ben de bir tane eczaneme, bir tane evime satın almıştım. tamamını okumak için tıklayın	Tiyatro sevdası Tiyatro aşığı ve emekçisi bir kadından söz etmek istiyorum şimdi size. Sevgili Hande Dilek Akçam. Gönlü tiyatrolardan yana pırpır atan, her bir oyun için ince detay emek ve zaman veren bir tiyatro gönüllüsü o. tamamını okumak için tıklayın	Hiç bir kapı boşa değildir CKM gösterisi seyircisine ulaşma noktasında bir anlam taşıdığı gibi benim sanat akışımda da bir kırılma noktasını temsil eder. Canım @nilay_akbulut_ozel cok güzel işaret etmiş bendeki seyrini bilmediği halde 10 yıl sonrası aynı tarih oluştuğunda kendindeki seyrinden yola çıkıp anımsamış ve paylaşarak bana yeniden o günü anımsattı. tamamını okumak için tıklayın
Şiirden mezun olmak "Keşke herkes kendinden, kendi geçmişinden, kendi şiirinden ve kendi kalbinden mezun olsa... " demiş sevgili Sezai Sarıoğlu. Peşinden de eklemiş. "Kalpaydın." Manidar ve hınzır bir bitiriş bu. Kalbin aydın olma meselesi der gibi bir bilge özet tüm yazdıklarına. tamamını okumak için tıklayın	Sanat galerisi gibi eczane... Bu fotoğrafı instagramda hikayemde paylaşmıştım. Özne elimdeki kitaptı ama duvarda asılı tablonun benim çalışmam olduğundan tabii ki sanatçı kimliğimi de bilen takipçilerim anında şüphelendi. Ve bununla ilgili de bir çok mesaj aldım. tamamını okumak için tıklayın	Az çizgi, çok okuma Olabilen en az çizgi hamlesi ile bir durum anlatan çizimlerime metamorfozik içgörüler diyorum, biliyorsunuz Tek bir kuvvetli kalem darbesi ile başlayarak start alan bu çizimlerin çok seri olarak oluşmaları sanatsal açıdan en temel özelliği. tamamını okumak için tıklayın

sanat ve edebiyata dair

sanata ve edebiyata dair yazılarının devamı için tıklayınız