hayatın içinden

su yolu bu sabah tekneyle karşıya geçerken arka açıkta yerde bir su birikintisi gördüm. öbek şeklinde duruyordu ama motorun hafif titreşimi ile baktım; beli kımıl kımıl. gözlerimi diktim seyretmeye başladım suyu. kaptan vapuru hareket ettirmek için marja basınca tekne öne doğru hamle yaptı ve su bir kaç kola ayrıldı... bir kolu aktı yavaşça ve ana dal oldu. tamamını okumak için tıklayın	hayat sürprizlerle dolu sabah saatlerinde kadıköy’den eminönü’ne ayrı, karaköy’e ayrı motorlar kalkıyor. daha ileri saatlerde olduğu gibi aynı motor önce birine sonra diğerine uğramıyor..ama ben her zaman ve her zaman kendi dünyamda gezen bir müzmin leyla olduğum için direk ilk önüme gelene atlıyor iskeleye yanaşana kadar da hangisine atladığımı bile akıl edemiyorum. hep ama hep böyle oluyor… tamamını okumak için tıklayın	tat tat boyalar o gün nursel'le buluştuk ateş gibi tuğlaları olan bir mekânda. kitabımı kısa süre önce hazırladığımız şarkılı türkülü buluşma gününde bilerek almamış, özel olarak buluşalım istemişti. ne çok şeyden konuştuk. kadınlardan erkeklerden, şiddetten… hastalıktan, çocuklardan, korkudan... şehirlerden, ülkelerden... yollardan söz ettik. tam da tahmin ettiğim gibi, bu bir kadın günü diyerek kadınların rengarenk oluşuna dikkat çekmek için rengarenk elbisesini giyinmiş de gelmişmiş kitabın okurla ilk tanışma gününde. tamamını okumak için tıklayın
balık ekmek merakı soluksuz bir gündü bugün. birbiri içinde pişen ilaçlar, birbirine geçmiş geçmişli gelecekli hesap kitaplar... koşmalar, koşmalar içinde bir gün masamla labaratuvarın arasında.. akşam olup 7'de eczaneyi kapadığımızda hala telefonlar çalıyor, tamamını okumak için tıklayın	su başında oturdum kadıköy'de su başında oturdum kurdum bağdaşı.. bi yandan ay dolun şeklinde, bi yandan rüzgâr çok derin ... arka tarafta bi gruptan gelen canlı bir müzik diyor ki "ay bir yandan, sen bir yandan sar beni" tamamını okumak için tıklayın	bir çingene geldi yanıma izmir'de can yücel sokak'ta şiirlere sesimi akıtırken bir çingene geldi yanıma, izledi izledi sessizce beş dakika boyunca ve sonunda yaklaşıp elindeki güllerden birisini yapraklara ayırıp başımdan aşağı döktü.. işte o anda; tam o anda dizlerim titredi. şiirin şarkı olup hayata bulaştığı o anda yazıldı hafızama gecenin en nakşeden anısı.. tamamını okumak için tıklayın
9 ların aşkına günlerdir dinliyoruz bu şarkıyı iki başımıza.. aydınlıkta ve karanlıkta...ilkinde o dinlemişti elleriyle bana uyarak, ben karşısında dans etmiştim çıplak ayaklarımla.. hemen peşinden bir daha dinlemiştik ben salınırken o elleriyle tercüme etmişti sözlerini. elleriyle ve gözleriyle her bir sözü anlatmıştı içime, konuşmadan. tamamını okumak için tıklayın	yüksek algıda insan teyakkuzda kalmaz konu aslında kendimize saygı ve içimizdeki tüm dalgalananlara dahi bakabilen bir dış gözün varlığı bahsiyle de ilgili. ki aslında biz ne duygularımızız ne de düşüncelerimiziz salt. her birimiz için biricik olan ana yolumuzu takip eden o dış gözün iç gözüyüz aslında.. bu sürekli teyakkuz halinde olmak değil. tamamını okumak için tıklayın	gel gör gözüm seyreyle öyle bir şey oluyor ki insan bazen ellerinin üstüne çöküp biiiir uzun bakıyor geçmişine. anıların şifresi değişiyor bakarken bakarken hiç ummadığı anlamları yitirmiş buluyor kendini birden... tamamını okumak için tıklayın
bir dahakine ben de katılcam şarkıya, bağıra çağıra. kardeşim sabah mesaj atmış bana: “abla bak karşıma ne çıktı. senin sevdiklerinden :)” diyor. öylece kaldım bir süre ah unutmadım da unutmadığımı unutmuşum şarkıyı.. ve ne çok, ne çok severdim o zamanlar ben bu şarkıyı saatlerce kral tv de çıkmasını beklerdim içime en uyan şarkılardandı sözü edası. pınar aylin’in yüzü, tamamını okumak için tıklayın	kapı aralığı. insanı sıkıştıran bu hız. nefes alınamayan tempo. hep yapacağımızdan fazlasını sırtlanmak... göğüs kafesim yırtılacak gibi olunca attım kendimi evlerden dışarı. şiddetli bir yağmur da olsa şemsiyeler ne güne duruyor diyerek girdim çadırımın altına. mütemadiyen süren " tamamını okumak için tıklayın	o alt geçitten çıkmak istememiştik o gün. o alt geçitten çıkmak istememiştik o gün. ışık ve zemin imkanını oldukça güçlü veren bu mekan bir hediye gibiydi bir kaç merdivenle inilen. şimdi çıkışını görüyorsunuz. ki aklım geride kalmış. her renk bir başka kalışı anlatır olsun. ki öyle zaten.. tamamını okumak için tıklayın
hayat manifestom sanat manifestom gibi görünüyor ama aslında hayat manifestom denilebilir.. bir arkadaşım benim çizimlere "metamorfozik çizikler " ismini verdi geçen gün.. kendi bilinçaltında olanı çıkartıyorsun ama resimlere bakan da senin ne anlatmak istediğini bulmaya çalışırken kendi bilinçaltına kazı yapıyor, dedi. tamamını okumak için tıklayın	köprüde zaman dışı bir an ayakları sökülmüş de onu tutan çıkıntı izleri kalmıştı kaldırımda.. bir şiir yazmıştım ancak içimi şiire boşaltınca biraz olsun iyi gelmişti bana. şimdi haydarpaşa köprüsü'nü düşünün. tamamını okumak için tıklayın	dizinden doğru, uçmak da mümkün dizime bugün ikinci kez prp yapıldı. benim gibi hep koşarsa yaşadığını sanan ama içi de durmayan birisi için düşünsenize ne zor bir durum.. dizim dursa içim durmuyor, pek bir iyi anladım. tamamını okumak için tıklayın
sevmekle başlar her şey burda beş köpek var dediler çıkışta, aman deyim dikkat edin, buna kimse yanaşmaz diğerleri uysaldır bu en azılı olan.. aa dedik biz deminden beri koklaşıyoruz. sarmaşıyoruz. evet ani ataklar yapıyor bazen ama o öyle seviyor. evet ayakkabımıızın bağcığını koparmış olabilir aniden tamamını okumak için tıklayın	toprak ölüleri koynuna alırken toprak ölüleri koynuna alırken ne hissediyor acaba... ölüm ve doğum ve üretim ve yaratım ve dönüşüm ona yabancı değil. ancak insan, ne kendi ölümüyle, ne doğumuyla, ne üretimiyle, ne de yaratımıyla barışık... düşünün işte, bedeniyle mesafeli bir canlı... tamamını okumak için tıklayın	dip hediye bugün gülgün feyman ile aynı programda buluşmak benim için hayatın getirdiği hoş bir sürprizdi. babam askeriyeden istifa edip trt'ye geçmişti. gülgün feyman da erzurum trt'sinde çalışıyordu. babam ondan hep övgüyle söz ederdi.. sonra biz istanbul'a taşındık. tamamını okumak için tıklayın
içimizdeki yükleri atmak evimdeki eskileri atıyorum bugünlerde bol bol. öyle böyle değil attıklarım. resmen her şeyi azaltıyorum. ben bile inanamıyorum vazgeçtiklerime... hayata atılmış çentikler de çıkıyor karşıma yer yer … tamamını okumak için tıklayın	aynur uluç sanat akademisi Aynur Uluç deyip geçmemek lazım. Bir sanat rüzgarı, sanat akademisi. Bu akademinin duvarlarının harcı sevgi, içi de Pandora’nın kutusu gibi efsuni, gizemli. İnci elmas yakut gibi zengin ve duygu dolu... tamamını okumak için tıklayın	çocuk şiiri demek neden aşağılama oluyormuş ki hem “bendeki özgüvene hayranım. yani benimkisi cahil cesareti. oysa ki şiir yazmak senin neyine. bir çok şair varken sayfanda. şairin biri ilkokul seviyesinde bulunca şiirimi ve bir diğer yazar... tamamını okumak için tıklayın
sonsuz bir yolculuğa uğurlarken özcan’ı… “gözlerimi babamdan/dudaklarımı annemden almışım. /yüzümde hala birlikteler ...” demiş canım neslim babasıyla annesinin evlilik yıldönümünde… az önce karşıma çıktı face’de. özcan’ın acısı göğsüme oturmuşken çıktı karşıma bu güzel ifade... tamamını okumak için tıklayın	eczanede mevsim normalleri baya bir ilerlettim işi; ilaçlarını yapmakla kalmıyor, eczaneye gelenlerle baya bir sohbet ediyorum artık. çünkü biliyorum ki tıp aslında zihin beden ve ruh birlikteliğini kurabilirse başarılı olur. tamam elcağızımla ilaçlar yaptım onlara ama ya ruhları... tamamını okumak için tıklayın	oğlum yemek yedin mi... bu görsel sevgili Semih Ucar'ın farsçaya çevrilmiş bi yazısının haberi. babasının ona verdiği en değerli ve sahi yerden akan son cümlesini anlatıyordu bu yazıda. sıklıkla yaptığı gibi o gün de "oğlum yemek yedin mi" diye sorduğunu anlatan müthiş bi yazı. tamamını okumak için tıklayın
düğümün de şifan da senin içinde... bedenimizi duymazsak o kendinin sorunla ilgili bölgesini hasta ederek işaret ediyor bize. eksema yapıyor, sedef döküyor olmadı saçını sakalını döküyor .. damarını daraltıyor genişletiyor sana uyum sağlamak için.. tamamını okumak için tıklayın	ağacı dinlemek lâzım azalma ve çoğalmalar zamanda bir harekettir, diye düşünürdüm, gezi süreciyle birlikte fark ettim ki zamanda bir hareket değilmiş sadece, kesinlikle katmansal yatay bir durum da var. hatta daha çok öyle sanki... tamamını okumak için tıklayın	her şeye rağmen dün maltepe'de sezai sarıoğlu ve mehmet tekirdağ'ın "rağmen" isimli etkinliği vardı. zaman su gibi aktı. ve her anlatılan şey içimden geçti sanki.her söylenen türkü ayrı ayrı içimi yaktı. iyi ki gelmişim deyip durdum. uzun süredir hiç bir etkinliğe katılmıyorum. tamamını okumak için tıklayın
şiir sepeti yedi yıl önce caddebostan kültür merkezi'nde sumru, sezai, mehmet, onur, merih, imran, ben ve achilliasla birlikte sahnelediğimiz "ses ve anlam kapıları"nda her bir gelen kişi için kapıda şiir hediye etmiştik. tamamını okumak için tıklayın	"mutlu olmak varken bu dünyada acılar geldi dayandı kapımıza" bu şarkıyı seslendirdi sahnede sevgili arzu. neden bir şarkının sözleri hiç eskimez. neden hep tam da bu yaşanır diye düşünmeden edemedim. son günlerde ardarda gelen intiharlar kadına şiddetler.. ölümler tecavüzler. iyice bu şarkıyı anlamlı kılıyor, ve daha da ötesi hayati kılıyor. tamamını okumak için tıklayın	masalın dibinde hatcamın elleri latin amerikalı tarihçi yazar eduardo galeano, gençlik döneminde bir barda imrenerek izlediği bateriste "nasıl bu kadar güzel çalabiliyorsunuz" diye sorduğunda şu yanıtı alır: tamamını okumak için tıklayın
ince uzun bir mektup can tv'de özge erdoğan'ın programına konuk olmam üzerine hayli çok mesaj geldi, ancak bir mesaj geldi ki onu sizle paylaşmam lazım. benim kişisel tarihimde yazma serüvenimin başlamasında aktif rolü olan bir arkadaşımdandı... tamamını okumak için tıklayın	ince uzun bir yol sevgili canan sormuş.."Bir recalim var Aynur, bir soru..Sen nasıl bu kadar her yerde olabiliyorsun şifacı cadı" ona yazdığım yanıtı paylaşayım önce. tamamını okumak için tıklayın	ses ve anlam kapılarından geçtik biz yedi yıl önce bugündenmiş bu fotoğraf. sosyal medyanın önceki hâllerinizi karşınıza çıkarması çok faydalı bir şey. iyi kötü, acı tatlı her bir hâle bir de şimdiki gözlerinizle bakma imkânı veriyor bu anımsamalar. tamamını okumak için tıklayın
kadını ve erkeği hayatın içinde anlatabilmek sevgili şair arkadaşım emin şir'in bir şiiri vardı, annesini anlatıyordu öyle derinden, kadını anlatıyordu; kadının içinde saklı olanı... göğsümde takılı kalmıştı sözleri bildiğim, duyduğum kadarıyla. aradan uzun zaman geçti. bir gün şiirin tamamını emin şir’in son şiir kitabının gecesinde dinledim kendi sesinden. tamamını okumak için tıklayın	simurg'u beslemek için didem madak’ın bu şiiri içimi çok acıtır. defalarca göğsümün ortasında hissettiğim bir duyguya denk düşer... şiir yazsın ya da yazmasın kadınların defalarca göğsünün ortasında hissettiği duygulara denk düşer burada anlatılan… burada mesele şiir değil elbette... tamamını okumak için tıklayın	Garbis Altınoğlu'na yapılanların düşündürdükleri... Hem büyük acı veren hem de onur kırıcı olan kaplumbağa hücresi, ilk olarak Garbis Altıoğlu'na uygulanmıştı. Çömelerek sokulur hücre içerisine. Kendisi tuvalet ihtiyacını gideremez yani, ancak altına yapacak. Kıpırdama imkanı da yok. tamamını okumak için tıklayın
mor ve ötesi az önce sevgili adminim kerim ile konuşuyorduk. dedim bu çektiğin fotoğrafımı koyar mısın web sitemin ana sayfasına. o zaman belki dört yüz kareden de çok fotoğrafımı çekmişti kerim. özel bir sergiye hazırlanıyorduk. bu fotoğraf sergide yer almadı ama benim favorimdi resmen.. tamamını okumak için tıklayın	rüya masalı ahh bu gece rüyamda bütün sevdiklerim vardı isim isim saymayım kimi seviyorsam ordaydı sanki. mahşer yeri gibi bir rüya kalbim nasıl genişse.. hepsi bir otobüsteydi otobüsse mola yerinde.. yani asıl kalabalık dışardaydı rüyada.. tamamını okumak için tıklayın	anne ayağını kaldır, altına bakıcam hiç bir şey çıkmasın varsın. ben yine de bakıcam bunlar senin ayakların anne, bunlar senin ellerin. annemi sevmek için anneler gününe ihtiyacım yok benim, ayağının altında cennet olmasına da. annemi sakin, uzun, dingin ve derinden sıklıkla hissediyorum zaten. kalbimde nefesini, kolumdaki dövmede güllerini taşıyorum annemin. tamamını okumak için tıklayın
içimizdeki yükleri atmak evimdeki bir çok şeyle yolumu ayırıyorum bugünlerde. öyle böyle değil ayrıldıklarım. resmen obje sayısını azaltıyorum. gelip baksanız belki kalanlar halâ çok diyeceksiniz ama ben bile inanamıyorum vazgeçtiklerime… ne gidecek, bundan sonra benimle ne kalacak derken hayata atılmış çentikler de çıkıyor karşıma yer yer… tamamını okumak için tıklayın	narın ömrü har olur “tıbbın "şizofren", ahalinin "deli" dediği annem, “normal” nadir zamanlarda, komşunun sokağa taşan nar ağacının gölgesindeki taşa beş çocuğunu oturtup, sırayla saçlarını tarayarak; “babanız benim şeklimi, sesimi ve ruhumu bozdu” derdi...” demiş bu çocukluğundan kalma yerde eski nar ağacının yerinde torun nar ağacına dokunurken sevgili sezai sarıoğlu. sevgili hüsmen ağa da fotoğrafını çekmiş bu leziz anın. tamamını okumak için tıklayın	kadınsın ama kadınları bilmezsin sen fotoğraftaki programda rohat emekçi'nin konuğu olmuştum kibele programında..yıl 2016... ve başlıkta kadın erkek de yazsa kadını konuşmuştuk ağırlıklı olarak. kadınlar genelde programda anlattığım şekilde işlenmiyor; aynı erkeklerin de taraflı işlendiği gibi genelde. meraklısı youtubedan izleyebilir.. ve bana sorarsanız eksikleri olsa da güzel programdı izleyin isterim.. tamamını okumak için tıklayın
ayar vermek üstüne her hangi bir konuda kendi yaptığımız kadar olanı herkes için olması gereken son nokta kabul etmek içsel bi korunma biçimi olabilir. insan psikolojisinde her şey anlaşılır ama kabul edilemez. rahatsız olduğumuz şeyler bize aslında kendimizle ilgili bi şey gösterir. tepkimiz, baktığımız yer, ona ilişkin hissettiğimiz duygu, başkalarının hayatlarına sahiplenme adına müdahale etmek isteyen yükselen tamamını okumak için tıklayın	hayatın devri daimi devri daim nasıl oluyor insan. nasıl ince çizgilerle birbirine bağlı bütün denklemler. diyalektik diyor birileri birileri kader.. ama bir şey var ki birbirimize görünmez iplerle bağlıyız hep.. dün ben hüzün yapıp, keder yapıp haliç'e bakarak halamla konuşurken bir telefon geldi. aynur abla nerdesin çabuk yetiş. ne oldu dedim burada bir beyefendi var sizi bekliyor durum biraz acil gelebilir misiniz tamamını okumak için tıklayın	sadelik sadeleşmeli, olabildiğince sadeleştirmek gerek bu söz fazlalığını sanki, her yerde öfke. kadın ne öyle kutsal, ne öyle aciz. bugüne kadar ne düştü ise insanlığın payına onu devralmış, bulunduğu koordinattaki gerçekliği yaşıyor. hele bir de "o katilleride bir kadın yetiştiriyor" sığlığında bir cümle duyunca öyle dip bir çaresizlik hissediyorum ki ne anlatayım şimdi ben buna duygusu. tamamını okumak için tıklayın
sosyal medyada grupları deneyimlerken bir süredir "cilt bakımı ve güzellik sırları" isimli bir gruptaydım. arada paylaşımlara baktığım ve bilgim dahilinde de yorum yaptığım bir yerdi.. bir grupta olma şekliniz o grupta yaptığınız davranışlarla belirlenir.. grup içinde hoş olmayan bir şey yaparsanız grup yöneticileri sizi uyarır ya da atar. ancak kişisel mesajdaki bir tavrınıza alınıp da sizi gruptan çıkartamamalı. tamamını okumak için tıklayın	sevgili adnan genç'le... özellikle hoşumuza gitmişti fotoğrafta hemen üstümüzde yer alan objeler.. hatta o sebeple oraya oturmuştuk o gün. ve anı da kalsın deyince baya bir beklemiştik bizi o kalabalıkta birisi uygun olup gelsin de çeksin diye. nasıl da sıkı sıkı tembihlemiştik fotoğrafı çekene... tamamını okumak için tıklayın	bu delilik nerden bugün müdür beyle ilginç bir sohbetimiz oldu. sabah gittiğimde günaydın hoş geldiniz derken resim hocası melike hanımı sordum nerede diye, tam arkanızda dedi. bi baktım telefonum çalıyor. tam o anda beni arıyor o da. ve bana sırtı dönük ve hemen yanımda. dolayısıyla beni görmüyor. tamamını okumak için tıklayın

hayatın içinden yazılarının devamı için tıklayınız