anne acıları
anne anıları ile dolu bir gündü babam öldüğünde
babamızı kaybetmiştik; yirmi yıl sürmüştü yoğun yasının
biraz olsun rahatlaması. o yüzden hiç anlamadım zamanla
geçer diyenleri. şimdi annemle birlikte tek tek tüm eşyalarımızla
evimizle çocukluk gençlik orta yaşlılık anılarımızla da vedalaşmak
zorunda kalıyoruz.. alabildiğimiz şeyleri aldık evlerimize getirdik üç kardeş.
annemden kalan fotoğraflar, kitaplar, kartlar, tuttuğu defterler,
kendi elleriyle ördüğü danteller, sakladığı kumaşlar fermuarlar....
beyazlara işlediği çiçekler, onun yazdığı ve ona yazılmış böyle
özel kartlar; imzalar...hatırladıkça, dünyaya ektiği yeşil elinin
sıcaklığını elimizde hissettikçe yaşayan annem...
"bu gece evlerde kaç anne birden ..."