hayatın hediyeleri
insanın düşünülmesi, kıymet görmesi, sevildiğini hissetmesi kadar hiç bir ilaç şifa veremez. , bir an soframa baktım; masadaki her objeyi birisi beni düşünerek vermiş bana. öyle doğum günü hediyesi filan da değil yani. bildiğin hayat içindeki düşünme.
börek çiçek ve salata tabağındaki deniz tüzün bahçesinden toplanmış marullar dün gece eve geç saatte ancak geldiğimde ve bu sabah halsizken karnımı doyurdu, ruhumu doyurdu.
avizeyi kardeşim gülnur kendi eIleriyle yaptı su kabağından, modeli deseni bile kendine ait. ayvalıktan kırılmadan gelsin diye üzerine titredim. aa bir de fincandaki biberiyeler var tabii, ayvalık'taki bahçesinden kendi toplamış, bez torba dikmiş içine doldurmuştu İstanbul'a gelirken ben. demlediğim çay da o.
masadaki ıhlamuru benim için gülsüm yanında getirmiş, şimdi Aynur hanım yorgundur gergindir bu koku onu rahatlatır dedim, diyerek, mis gibi kokuyor halâ.
ekmekleri dün pınar dedi "aynur abla al eve götür, yersin pazar gün evde, hediye çiçeğini de götür bak burada UV lambaları var gece kötü olur üzülürsün."
bir tek direk şahsıma söylenmeyen D vitamini var masada. o da benim kendime hediyem, ama biraz da dr.çilekmkaya koç'tan hediye olarak algılarım ben onu. onun videosundan görüp akıl ettim ya.
aynur uluç
30 mayıs 2021