Harbiye İstanbul Radyosu önü..
Bu mevkiyi hep sevmişimdir. Babamın TRT den emekli oluşundan mı yoksa şu su sesi, ya da yeşillikler yüzünden mi bilmiyorum. Bu caddeye gelince burada fotoğraf çekesim gelir. Hafızamda çok anı var buraya dair. Hepsinde yalnızım genelde.
Anıların bir tanesinde fırtına çıkacaktı ve arkadaşımın babasının iş yerine sığınmaya gelişimiz kalmış aklımda. Üniversite birinci sınıftaydık. Sevgili Nil şimdi kim bilir nerelerdesin. Nerelerde ve eczacılıkla ilgili ne işler yapıyorsun. Bak ben ilaç yapan bi eczacı oldum. Senin süper ingilizcen vardı.. Kapalı bi havada buradan hızlıca yürümüştük.
Gözlerimi ayıramadığım naylon çizmelerin kalmış aklımda..
Ecz. Aynur Uluç