ellerin sıcaklığı
annenin kucağı
ılımlı bir bakıştı istediğim
istediğim gözlerden
doğaya açıktı kalbim
tüm insanlar gelseydi
alırdı hepsini
öylesine çarpıyordu sevgiyle
hasretle bütünleşmiş
özlemler içmiştim
damarımda akan seviydi
ayırmaksızın bütün bir olgu
duyguların birikimiydi
belki daha ad verilmemişti
belki bu denli tadılmamıştı
iliklerine dek üşünmemişti
istenmemişti bilmeden
aramamıştı hiç kimse aradıklarımı
bulamamıştım
en az onlar kadar
yüreğimden ak güvercinler havalandı
göğün mavisinde motif oldular
göğsümden çıkıp, doğanın oldular
duygular doldu taştı
hayretim gitti geldi
beynimle savaştı kalbim
sonsuza dek sürdü sanki
öylesine bitmeksizin
öylesine evrensel
öylesine özel gibiydiler
gözlerimden akan neydi
düşen yüreğim miydi
damarımda akan
beynimi kavuran
bir düşünceydi duygudan öte
bir düşünce
sadece bir düşünce…
aynur özbek
12-03-1985
11.30
eczacılık – galenik anfi 1, diye not almışım.
babamın o günlerdeki ani ve taze ölümünü içimde tartarak,
tartamayarak elime engel olamadığım, perde gibi inen
gözyaşlarımdan kağıdı zor görerek yazdığım, yıllarca
defterimde sakladığım bu sözlerin aynı zamanda akıtılmış dizeler de
olabileceklerini tam yirmi yıl sonra fark edeceğim sözleri yazarken.
neden bilmiyorum beni o güne götürdü birden bu fotoğrafa bakmak...
paylaştım gitti işte öyle akıveren duygularımla...
fotoğraf: ayhan şanlı
adaevi