ek hizmet binası
değil adamlar; devlet daireleri’nden gelen zarflar, telefonlar bile bizi ilk duygu olarak hep tedirgin eder. iyi bir şey için aramaz devlet, insanı. mutlaka bir yanlışınız olmuştur ki arıyor. bizim eczaneyi telefonla arayan hanım da, sosyal güvenlik kurumu’ndan aradığını ve kendi adını söyledikten sonra eklemiş: "eczacı hanım kaşesini yanına alsın, yarın 803 numaralı odaya gelsin. "
bunu bana söylediklerinde SGK’dan aranılınca kaşesini yanına alıp üsküdar doğancılar’ın yolunu tutmaya alışık her eczacı gibi eczane kaşesini bir naylon torbaya koyup, unutmayayım diye torbayı da çantama anında attım.
ertesi gün doğancılar’daki binanın kapısında kimlik teslim ederken görevli, "nereye geldin?" diye sordu. odalarla ve her bir odada masalarla dolu olan bu binada, tam olarak nereye gideceğini bilebilen bir eczacı olmanın güveniyle tek defada yanıtladım: "803 numaralı odada özlem hanım’ı göreceğim."
"yanlış odayı söylüyorsunuz." dedi. "özlem hanım, 746 numaralı odada."
zamanında elinde oda numarası ve isim bilgisi olmadan önce kendini takdim edip sonra, “beni siz mi çağırdınız?” diyerek beş katta bulunan her bir odayı ve odalardaki tüm masaları tek tek dolaşırken yarım gün harcamış birisi olarak, "olsun... ne fark eder." dedim. "803 ya da 746, özlem hanım’ı bulayım da."
kapılarda asılı numaraları kontrol ede ede en üst kata kadar çıktım. 746 en son odaydı. içeri girdiğimde, "özlem Hanım’la görüşecektim" deyince ilerideki masada oturan hanım bana doğru seslendi:
-buyrun, benim.
-ben ……… eczanesi’nden geliyorum. benimle görüşmek istemişsiniz.
-hayır, sizi ben çağırmadım.
-nasıl olur? özlem hanım dün telefon edip SGK’ya gelmem gerektiğini söylemiş. tek özlem hanım sizsiniz.
-evet benim.
-peki nasıl oluyor bu durum?
-aa anladım galiba. sizi hangi odadan aramışlar?
-803 aslında.
-aradığınız kişi ben değilim. 803’teki özlem abla çağırmış sizi.
-evet ben de aşağıda onu söylemeye çalıştım ama buraya gönderdiler.
-bakın 746’ya kadar olan odalar, bu binada. ondan sonrası ise ek binamızda.
-bu binanın eki de mi var? yanda bir bina filan göremedim ben.
-yok yok ek bina yanda değil zaten, şişli’de.
-nasıl yani? üsküdar’daki binanın eki, şişli’de. öyle mi?
-evet. 803 numaralı oda şişli’de. yani oraya gitmeliydiniz. yanlış gelmişsiniz.
orada denilecek daha fazla bir şey yoktu. ben odadan çıkarken duyabildiğim kadarıyla “ah özlem abla ah, hep böyle yapıyor.” şeklinde bir muhabbet başlamıştı bile. şişli’de tarif edilen iş hanını bulduğumda ise asansör kapısında dördüncü kata işaret eden tabelâyı okumayı özellikle ihmal etmedim:
“SGK doğancılar ek hizmet binası”
aynur uluç
aralık 2009