corona günlerinde köpeklerle dans
ne kadar evde kal dense de, mesleğim gereği geziyorum ben hep mecbur yollardayım her gün. ve evet biraz ilginç bir durum bu benim açımdan. meselâ vapurda dört kişi olmak, otobüste bazen tek, bazen iki, ne bileyim garip bir duygu. niye ben yollardayım, gibi bir yabancılama oluyor bir an. sabah yürürken yolda bir tek oluyorum. işte o an köpekler eşlik ediyor bana. köpek sürüsü içinde ve onlarla şakalaşarak gidiyorum sabahları. pek bir güzel oluyor.
bir arabaya çok havladılar geçen gün. ah dedim kesin bir şey yaptı size puşt, tanırsınız siz. iyi yaptınız, korkutun bir iyice, dedim. nasıl da sola saptı birden yayaymış gibi o an, korkusunu hissettim güvenli arabasının içinden bile korktu. sonra koşarak yine yanıma geldiler tatliş köpekler. sanki az önce adamı korkutan onlar değilmiş gibi.
biri önden biri yanımdan yürüyor, diğerleri peşimde. baktım karşı kaldırımdan bir adam bana bakıyor. diyecektim korkmuyorum merak etmeyin. sonra dedim ne diyeceğim. görmüyor mu biz nasıl da mutluyuz. ama bir sevindim içimden o kuyruğu titreten kadınlardan olmadığım için ay ay ay, pek bir eğlendim bunu fark edince. köpeklere baktım tekrar. gerçekten çok güzeller… deminki arabalı geldi aklıma yine. gayriihtiyari gülümsedim. kötü insan olduğunu mu anladılar acaba, yoksa içlerinden birine vaktiyle kötülük yapmış da olabilir, çünkü tanıyorlar direk, ben bunu biliyorum. köpekler insanına göre davranıyorlar kesin.
birkaç yıl önceydi; bir arkadaşımla birlikte çimenlere yayılmıştık eminönü’nde ve bir köpek gelmişti yanımıza. o köpekle hayli yakınlaşmıştık. parktan çıkarken görenler dediler ki kimse yanaşmaz bu köpeğe çok saldırgandır. oysa biz az önce çimenlerde sarılıyorduk aynı köpeğe ve hatta arkadaşımın ayakkabısından parça bile koparmıştı az önce. tınmamıştık ki hiç biz. şaşmadık şaşırmadık şimdi böyle denince. dedik ki oynuyor o, saldırmıyor.
şimdilerde de virüsler mi saldırıyor bize. doğrusu ben pek sanmıyorum. insanın saldıranı da, saldırıdan koruyanı da yine insandır. ne yaşanıyorsa bugün, kesin insanlığın parmağı vardır.
aynur uluç
4 4 2020