bu delilik nerden
bugün müdür beyle ilginç bir sohbetimiz oldu. sabah gittiğimde günaydın hoş geldiniz derken resim hocası melike hanımı sordum nerede diye, tam arkanızda dedi. bi baktım telefonum çalıyor. tam o anda beni arıyor o da. ve bana sırtı dönük ve hemen yanımda. dolayısıyla beni görmüyor.
telefonumun çalma ezgisi insanı pek bir dans ettirici çalar; ben birden okul gibi resmi bir kurumda olduğumu, ve hatta okul girişinde yani aynı zamanda öğretmenler odasının kapısının önü olan en merkezi noktada ve hatta hatta o an müdür beyle konuşmakta olduğumu filan unutup melike hoca'ya sürpriz yapmak hevesiyle hoplaya zıplaya dans ederek önüne doğru seyirttim. şaşırdı tabi kadın ve çok mutlu oldu o anda bu sıcaklıktan.
müdür bey gayrı ihtiyari dedi ki "demek, sanatçılar böyle oluyor."
yok yok dedim gülerek. "sanatçı olduğum için deli değilim, deli olduğum için sanatçı oldum. "
gülüştü herkes. mutlu mesut atölyeye indik ki yer gök van gogh sarısı.. ve çocuk dolu
aynur uluç
17mayıs 2019
fethiye-muğla