anne anıları ile dolu bir gündü babam öldüğünde
babamızı kaybetmiştik; yirmi yıl sürmüştü yasının
biraz olsun rahatlaması. o yüzden hiç anlamadım zamanla
geçer diyenleri. şimdi annemle birlikte tek tek tüm eşyalarımızla,
evimizle, çocukluk-gençlik-orta yaşlılık anılarımızla da vedalaşmak
zorunda kalıyoruz. alabildiğimiz şeyleri aldık evlerimize getirdik üç kardeş.
annemden kalan fotoğraflar, kitaplar, kartlar, tuttuğu defterler,
kendi elleriyle ördüğü danteller, sakladığı kumaşlar fermuarlar....
beyazlara işlediği çiçekler, onun yazdığı ve ona yazılmış
kartlar, imzalar...hatırladıkça, dünyaya ektiği yeşil elinin
sıcaklığını elimizde hissettikçe yaşayan annem...