ah benim güzel sözcüklerim
bir sözü kimin söylediği önemlidir, nasıl söylediği daha da önemlidir ama başka bir şey daha var ki sözcüklerin de bir çağrışım ve etki gücü vardır kendi başına..... bu da çok önemlidir. bu pencereden bakıldığında ayağa düşmüş sözcükler, şiddeti yüksek sözcükler, klişeleşmiş sözcükler vardır. söyleyenden bağımsız kendi güçleri vardır yani sözcüklerin. bıçak sözü şiddetlidir mesela, kuzu sözü masum, yardım sözü dikkati sivrilten, anaç sözü rahatlatan insanı saran bir sözcük.. örnekler çoğaltılabilir..
can, canım, yoldaş güzel insan, iyi ki varsın, kendine iyi bak .. bu tür güzel sözcüklerin ve güzel cümlelerin vara yoka olduk olmadık her yerde ve hak etse de etmese de önüne gelene rastgele kullanılarak içinin boşalması üzüntü verici geliyor bana. elimden alınıyorlar gibi hissediyorum. yaşamım eksiliyor gibi o sözcükler ucuzladıkça ve anlam kaybettikçe. böyle torbadan çeker gibi can deyip, güzel insan deyip işin kolayına kaçılamayacak kadar emek ister birine gerçekten yakın olmak. niyet ister her şeyden önce..
ilk defa "güzel insan" hitabını duyduğumda direk bana söyleniyor sanmıştım. öyle sanmam doğaldı çünkü bana söylenmişti. çok sevmiştim, sevinmiştim hatta. ama sonra bir baktım ki herkese söylüyor bana söyleyen kişi. bir dil kurnazlığı imiş hatta bu çapkın içerikli davetkâr söz. aradan zaman geçti, aa bir de baktım ki çığ gibi yayılmış herkes herkese güzel insan diyor sanki.. öyle tutulmuş moda olmuş sanki.. çok kötü çok.. demek ki o kişi de bir yerden duymuşmuş. iki taraflı bir bozum hali yani, hem bana değilmiş hem o güzel tanımı kuran kişi o değilmiş. ikisini birden anlama hali..
hatta şairlerden apartmadır genelde bu tür şeyler. cemal süreya bir şiirinde demiş ki "güzel hayat isteyen güzel insan biriktirsin" al sana kaynak. sosyal medya ile bu tür apartmalar da çoğaldı tabii. bir şey söylüyor adam bayılıyorsun aa bir bakıyorsun ki bir şiirden alıntı yapmışmış aslında. ama sanki kendi demiş gibi de bir kendine mal ediş edası. bak nasıl da güzel dedim havası. sana bir şey söylüyor ama senden çok kendi söyleyiş edası ile ilgili aklı. ah ne gerek varsa bu tür kasmalara ve ne eksiklik varsa ruhunda artık..
ya da bir başka yerden bir başka örnek; doğum gününü kutlarken özel bir cümle ile karşılanıyorsun bir gün. off diyorsun ne güzel hem de alıntı filan da değil anlıyorsun ki o an sana söyleniyor dolu dolu... için kocaman oluyor, pırpır oluyor.. ama sonra bir bakıyorsun ki yolda rastladığı arkadaşına da deyiveriyor aynısını aynı kişi.. bugün benim doğum günüm cümlesini duyunca bir şirinlik abidesi olarak aynısını çıkarıp dilinden koyuyormuş meğer masaya. şimdi bir şey desen amma caz yaptın olur. durduk yerden nem kaptın olur. hem nasıl anlatırsın ki bunu yapan kişiye bunun ne büyük bir gariplik olduğunu. anlasa zaten bu kadar aleni yapmazdı hiç değilse. o kadar bile farkında değil ki konunun.. yaptığı şeydeki açmazın.. özel şeyleri söyleyen de anımsar söylenen kadar. orda başka bir hava vardır başka bir atmosfer. off diyorsun ben nasıl da kandım. dilinde ve boğazında bir yutkunma duygusu. kalbinde hafif bir sızı oluşuyor. derin bir kırılma.
sahici olmak... sözcüklerde sahici, duygularda sahici... insan, hayatında samimi ilişkilenmeleri de görünce sahtelerine hiç tahammül edemez oluyor. anında da anlıyor hem. iyi ki de öyle oluyor az olsun da öz olsun sözü de bunun için denmiş sanırım atalar tarafından.
sosyal medya etkisi filan demeyin sakın tüm bu olan bitene. insanın ruhunun aynası olan her araç aynadır sadece.. o kadar .. ne azı ne çoğu... sosyal medyadan öyle sahici dostluklar çıkar ki kişi yan komşun olsa bu kadar yakınını kuramazsın. öte yandan kişilerin birbirine değil değdiği, seviştiği yerlerden bile öyle yalanlar çıkıyor ki inanamazsın.
sahi olan; güzel olan şeylere olsun madem selam. kıymetli olana olsun.. ve bu kıymet ister bir şiir olsun, ister bir bakış, ister tek bir söz, ister bir susuş.. kızış olsun hatta. samimi bir kızışa neler verilmez.. yeter ki gerçek olsun. gerçek olsun yaşadığımız.
metin ve resim: aynur uluç