çarpıcı seri anlar
metroları sevmem, buz gibi omuzlarıma esişi klimanın, genelde birbirine yaklaşık düzen gitmek, ve en beteri de genelde rahatsız edici bir koku olur. o kokuyu şimdilerde pek duymuyorum ama yine de sevmiyorum, bir yerden bir yere gidişte müthiş bir serilik yarattıkları da kesin metronun. bugün farklı bir hatta metroya bindim; yenikapı'dan kalkıp havaalanı yönünde gidecek olan metroda ikinci durakta indim. fatih emniyet durağı oluyor kendileri...
ve inmemle birlikte burnuma buram buram çarpan mis gibi bir poğaça kokusu...
işte beni böyle anlar çarpar. aniden karşıma çıkmış müthiş bir sanat eseri görmüşüm gibi içim birden havalanır, kanatlarımın yeri şöyle bir kaşınır sırtımda. hemen çıktım merdivenleri meraklı bir çocuğun gözleriyle. işte karşımdaydı kaynak, ve aman allahım ne güzel şeyler var burada.
sıcak çay da var üstelik hem de sallama değil demleme usulü. karnım toktu işin gerçeği ama hemen kaptım bir poğaça bir çay. sırf metrodan indiğimde yüzümü karşılayan bu güzel kokunun yarattığı duygu için atlayıp gelebirim ben buraya, söyleyim size.
aynur uluç
25 temmuz 2019